Dochtertje Nane

Uitgeschreven op 17-08-2018

Dochtertje Nane (9-02-2018)

Lange arbeid – borstvoeding – tongriempje en lipbandje laseren – afbouwen BV

9 maanden uitkijken naar de komst van je grootste geluk,
iets waar je niet op voorbereid kan zijn.
Afzien, maar het meteen opnieuw willen doen,
dat is zwanger zijn. En dit is mijn verhaal:

Na een voorspoedige zwangerschap begon het aftellen in januari 2018. 31 januari was ik uitgerekend, ons eerste kindje.

Eind januari begon ik al weeën te krijgen. Ik dacht dat het begin gemaakt was. Vrienden en familie kwamen nog langs en ik kon de weeën nog goed wegpuffen op dat moment. We lachtten er steeds om als er weer een wee opkwam. Raisa was in de zwangerschap al langs geweest voor een intake gesprek. Ook nu kwam ze af en toe langs en zag dat het allemaal goed zat.

Enkele dagen later begonnen de weeën steeds heviger te worden. Ik had de pech dat ik alleen maar rugweeën had. Deze zagen ze in het ziekenhuis ook niet op de monitor. Steeds als ik met weeën naar het ziekenhuis ging, stuurden ze me terug naar huis, want ik had nog steeds maar 3 cm ontsluiting.

Op de dag dat ik 40 weken was stuurde ik Raisa een berichtje dat mijn weeën echt heel hevig waren en dat ik niet meer goed wist wat ik moest doen. Ik wou namelijk niet nog eens naar huis worden gestuurd. Men weeën waren heftig maar er zat nog ongeveer 7 minuten tussen... Raisa raadde me aan om zolang als ik kon thuis te blijven. Ze stelde voor dat ik een warm bad kon nemen, een kersenpittenzak, veel veranderen van houding, veel rondwandelen,…

Ze zei me dat ze het chapeau vond dat ik al zolang zo goed bezig was. Dit deed deugd om te horen, want weeën hebben is toch niet altijd een pretje. Het was ondertussen al 22 uur ’s avonds. Het ging nog steeds niet beter en Raisa stelde voor om langs te komen. Ik vond het echt heel fijn dat ze zo laat nog tijd maakte om langs te komen en mij op mijn gemak te stellen.

Toen ze bij ons kwam, heeft ze naar de harttonen geluisterd en deed ze een inwendig onderzoek. Dit stelde me op mijn gemak. Ook raadde ze ons aan om de tv uit te zetten, weinig licht aan te doen, een lavendel geurtje aan te steken om zo tot rust te komen. Dit hielp enorm!
Raisa kon wel een uur blijven zitten en me alleen maar op men gemak stellen. Dit hebben wij enorm geapprecieerd aan haar. Ze stond letterlijk 24/7 voor je klaar.

2 dagen later kwam Raisa weer terug, want nog steeds was ik niet bevallen. Mijn mama en zusje waren ook hier op dat moment. De weeën waren toen zo heftig dat zelfs Raisa dacht dat ik die nacht zou bevallen. Maar helaas, ook toen weer niet.

Toen Raisa de dag erna, op 9 februari, een berichtje stuurde om te vragen hoe het ging kon ik met trots vertellen dat wij fiere ouders waren geworden van ons prachtige dochtertje Nane.

In de tijd dat we in het ziekenhuis lagen heeft Raisa ook nog regelmatig berichtjes gedaan hoe de borstvoeding verliep. Eenmaal terug thuis is ze langs gekomen en heeft ze enorm goed geholpen met de borstvoeding. Haar geweldige weegschaal was ook altijd een momentje om naar uit te kijken!
Borstvoeding wordt heel vaak idyllisch voorgesteld, maar in de echte wereld is dit toch niet altijd zo.
Ik heb veel pech gehad met mijn borstvoeding. Nane kon eerst niet goed drinken omdat haar lip- en tongriempje te kort waren. Deze hebben we toen laten laseren, maar helaas beterde de pijn aan mijn borsten niet.

Raisa heeft er alles aan gedaan om het voor mij zo comfortabel mogelijk te maken. Alle middeltjes die er zijn, heb ik geprobeerd denk ik. Helaas bleek het uiteindelijk te zwaar voor mij en ben ik er na 10 weken met pijn in het hart mee gestopt. Ondanks dat Raisa zoveel bezig is en voorstandig is van borstvoeding, snapte ze mijn keuze en stelde ze mij op mijn gemak dat het de juiste beslissing was voor mij. Gelukkig legde Raisa wel enkele mooie borstvoedingsmomenten vast op foto.

Even nadat ik gestopt was met borstvoeding en hier thuis alles op wieltjes liep, hebben we afscheid van mekaar genomen.
Ik kan kort concluderen dat Raisa een geweldige vroedvrouw is die altijd voor je klaarstaat. Niets is haar teveel. Ze kon me echt op mijn gemak stellen, omdat ze zelf ook veel rust uitstraalt.
Blijf zoals je bent en doe vooral verder zoals je doet!

Raisa, we zien je heel graag terug als het weer zover is! ;-)